Friday, February 11, 2011

Walang dahilan para ngumiti this week.



Gusto kong isigaw sa mukha nya "ANO BANG GINAWA KO SAYO PARA IWASAN MO AKO?!" hindi naman ako demanding na kaibigan. Ni hindi ko nga hiniling sa kanyang kamustahin din ako sa tuwing kinakamusta ko sya. Ganun naman siya, pag tinanong mo ng 'kamusta?' sasagot lang siya ng 'ok lang'. Ni hindi manlang magtatanong ng 'e ikaw, kamusta?' kahit manlang pabalat-bunga.

Ni hindi ko naman siya kinukulit sa text. Hindi rin ako nagla-like o nagco-comment sa posts nya sa FB! 

Ni hindi ako nagpakita na nasaktan ako nung sabihin niyang iba-iba ang level ng mga friends nya at isa lang akong acquaintance. Tang ina, acquaintance? Nagbubuhos ka ba ng sama ng loob sa isang acquaintance?
Kahit manhid sya, kahit hindi gentleman, kahit kuripot, suplado, masungit, moody, perfectionist, etc... sige pa rin ako sa pakikipagkaibigan sa kanya because I felt somehow, nag eenjoy rin naman siyang kasama ako. Nasanay akong lagi siyang nakakausap at nakakakwentuhan while eating. Tapos isang araw pag gising ko, nagbago na siya. hindi niya na ako kinakausap na parang hindi niya kakilala! as in! Daig ko pa isang stranger. Para akong invisible na hindi niya nakikita. Ang sakit kaya non!

Sa sobrang sama ng loob ko, hindi ko na tinapos basahin yung book na hiniram ko sa kanya.

Nalulungkot tuloy ako ngayon at OO, NAMI MISS KO NA SIYA! SOBRA. Niyaya ko siya last week na manood ng movie or gumala this weekend, sabi niya titingnan niya. Ayoko nang ulitin itanong kung free ba siya kasi alam kong di na nya sasagutin ang text ko. Nagmumukha na akong tanga.

Tinanong ko din na siya kung galit siya, sabi niya hindi daw. Pero bakit bigla siyang nagbago?! bakit? bakit?? bakit??? Kung dati kasing cold lang siya ng Baguio ngayon Alaska na.

Sana manlang nalaman ko kung ano bang maling ginawa ko para hindi ako puzzled diba?

Kailangan ko sana siya ngayon, gusto ko ng mapapaglabasan ng sama ng loob sa mundo, makakasama kumain at makakasabay sa pagtawa habang nanonood ng movie.

Hay, kung anuman ang ginagawa niya sa mga oras na 'to. Sana happy siya.

Friday, February 4, 2011

Sa Susunod Kong Buhay

Sa Susunod Kong Buhay
(Inspired by Woody Allen)


Sa susunod kong buhay
Gusto kong mabuhay ng pabaliktad
Magsisimula ako sa pagbangon mula sa hukay...

Gigising ako sa araw-araw na nakatira
sa tahanan ng mga matatanda
Na naghihintay ng pensyon
habang unti-unting umaayos ang pakiramdam
tumitigas ang buto't bumubuti ang pangangatawan

Hanggang sa palalayasin na ako
sa sarili kong bahay
dahil lubusan na akong malakas...
Magsisimula na akong magtrabaho
Bibili ng gintong relo at magsasaya sa unang sweldo.

Magtatrabaho ako ng apat-na-pung taon
hanggang dumating ang panahon aking kabataan
kung kailan ako'y magre-retiro na
at magtatamasa ng aking pinagpaguran

Iinom, mamamasyal at makikipagsaya
lahat ng pwede ay aking susubukin
kapag ang edad ko'y mas nabawasan na
high school naman ang aking papasukin

Pagkatapos akoy mag-e elementarya
Magiging bata at sa wakas ay maglalaro na
Walang nang obligasyon
Walang nang responsibilidad

Hanggang akoy magiging sanggol na walang muwang
Paglaon ako'y mananatili sa sinapupunan
Sa loob ng siyam na buwan
--Kung saan may libre akong spa
at komportableng mahihigaan
na unti-unting luluwang sa paglipas ng mga buwan.
Hindi ba't masaya
ang mabuhay ng pabaliktad
lalo na't ang pinaka huling yugto ng buhay ko
ay udyok ng pagmamahalan?

Sunday, January 30, 2011

The Untold Love Story

SHE ---



I watched how his cheeks turn from pale to red... he always fascinates me. Looking closely, I can see his skin glowing from the light of the elevator. I can smell his perfume. I feel a strong urge to touch and kiss his face. He is so cute.



He was busy searching for his ID, seems like he lost it again, which almost happens everyday.



He blushes whenever I say sweet nothings --like today when I said I missed him. We did not see each other yesterday. He just gave me a smile in return. I am such an actress, I pretended to say I miss him as if I was just saying it to a barkada or a cousin or a best bud. I said I missed him, no big deal. But deep inside, my heart is beating faster.



The door opened in the Ground floor. I didn't want to step out of the elevator but I didn't have a choice.



She is waiting outside. She called me last night to let me know that she is going back to him.



He was hers. She was his everything. But they broke up three months ago when he caught her cheating on him.



I became his confidante. I was the shoulders always willing to be leaned on. I was the ears always willing to listen. I was the companion. I was the martyr. The martyr who cares for him selflessly.



He didn't know what to do with his life when they split. He was shattered.



I was there when he got drunk and cried her name out loud in public. I was there when he didn't want to talk to anybody. I brought him to the hospital when he had gastritis. I brought food to his apartment every time he wouldn't eat a thing. I was there. Always there. I almost became a mother of a broken hearted man.



I wouldn't have the guts to do any of it in my own accord. But she is my bestfriend and she asked me to look after him while she's away, head over heels in-love with somebody else.



I want to prove the world I am a true friend that's why I took care of him and besides, he is also my friend. I never thought I will end up loving what I do for him. I later realized that broken hearts are somehow contagious.



He stepped out of the elevator first because I was quietly stuck where I was standing. He never knew his ex was there outside... waiting for us, waiting for him. She is waiting to reconcile with him. She is going to ask for forgiveness and admit that she regret everything she did.



She is going to ask him to take her back and have a new beginning.





My bestfriend hugged me as a way of thanking me for taking care of her man. I saw in his eyes that he was never prepared for the meeting and he looked away from the two of us.



I left them without saying a word. One more second of staying there would really make me cry. The thought of them going back together is hurting me so bad.



No explanations or elaborations are needed for what I feel because I should feel nothing. I don’t have the right to be hurt. It’s my fault, I shouldn’t have let myself fall for him. He is not going be mine because they belong together. Yes, we became close but it is just because he had no one to turn to. That’s just it.



I arrived home, went to bed and wept. That's all I am entitled to do. I don’t blame anybody. I am happy for them both. Period.











 ***********



HE---



I could feel her eyes staring at me again. I know I am blushing, I can feel the heat of my face so I pretended searching through my pockets for my ID.



It’s been more than two months when I became close to Reese. She is the reason why I was able to recover from the misery I was in.



She is such a sweet and free spirited woman. I’m proud and lucky to be with her. I feel like a prince walking with a princess whenever we're together. I like it whenever she will hold my arm when we are about to cross the street. I like holding her elbow when riding a vehicle. I like sharing umbrella with her or even eating on the same plate with her.



I have asked myself many times why I courted her bestfriend instead of her. I wasted a year and a half with the wrong woman. It was such a mistake.



If only I knew that her bestfriend will break my heart... oh well, past is past. What's important right now is we're closer than ever and no one can take her away from me.



I feel very grateful to her. She never left my side during the times I was going through hell. I was totally devastated from the break up. She sacrificed several spa sessions and chick flick movies whenever I would ask her to come over or to drink with me in a bar when I was still in post break-up dilemma. She listens. She understands. She cares.



She brought me food on the days I didn't want to eat anything. She brought me back to life. I am now stronger, wiser, better. I wanted to ask her why she is so good to me but I was never sure how to ask it.



Such proximity like this one in the elevator weakens my knees. I want to feel her hair and embrace her. I want to put my arms around her. I want to build new dreams together with her. I see her in my future.



I am certain that I want her. I love her. I’m just not sure if she feels the same but I’m planning to tell her my feelings soon.



Maybe today is not the perfect timing. Maybe I will confess this coming weekend during the movie we are going to watch. I want it to be memorable. Few days won’t hurt us both so I am going to wait until weekend.



She said she missed me. We did not see each other yesterday. My mind is shouting I miss her too but I didn't say it out loud.



There is something different with her when we reached the ground floor of the building. Usually, she'll be stepping out of the elevator first and bug me right away where to eat or if we are going to ride the train or going to take a cab.



I wanted to ask what's wrong with her. Maybe she had a rough day at work. I stepped out of the elevator when I felt she wasn’t ready to go out. She followed, and just when I was about to speak to her, I noticed that she's looking outside the building. I followed the direction of her eyes and saw her bestfriend. My ex - the one who broke my heart. The one who was never contented of me.



I want to ask what is my ex doing here but she walked towards her and they embraced. She turned quickly without a single word and left me with the woman I didn’t want to be with.



I didn’t give my ex a chance to speak. I told her right away that I don’t want to see her or be with her anymore. Everything between us is over.



I walked hurriedly away and get in the first cab I saw. Everything that happened to us and everything she did came back and I felt nothing. I don’t feel anything for her anymore.



All that matters to me now is Reese.
***********
Reese,
                I want to start off by admitting that I miss you every time we are apart and forgive me for not saying it to you personally. I guess I am such a coward. I just didn’t really know where I stand. I don’t want to assume that whenever you tell me you miss me it means something more than being friendly. I want you to know you make my heart skip a beat every time you say you missed me and my mind is shouting I missed you too.

                I thank you for bringing me back to life. My gratitude is not enough to repay the kindness and care that you showed, I wouldn’t know where I would be right now if not because of all you’ve done for me. It would really be nice if you would take care of me for good.

                It was such a long time since I wrote a love letter that’s why my thoughts are scrambled now, yes Reese, this is a love letter and I am writing it for you.

                 I want to remind you of our movie date on Saturday. Please do come. I have something very important to say.


p.s. I don’t want to be with anybody else but you.          
               
John.


Monday, November 29, 2010

The Digital Bling-bling

Few months ago, I posted a blog about a camera Ive been dreaming to buy. Well, I finally have the thing I called "digital bling-bling". After endless prayers and sleepless nights, I was able to buy a Nikon D5k, more than what I prayed and planned for. I cant thank God enough for this blessing.

In return, because I have used all of my money for this bling-bling, I am broke now. I dont have new clothes or shoes or bed but its all worth it.

Wednesday, November 3, 2010

Tiis

Dahil kapwa natin tinitiis ang bawat isa
Hahayaan kong tumingin ka sa iba
at magkunwaring ikaw ay masaya
dahil alam kong sa likod ng iyong bawat ngiti
ako pa rin ang nanaisin mong katabi
sa bawat daraang gabi

At habang dinadama ko ang bawat sandali
hayaan mo rin akong magduyan
sa init ng kanyang mga labi
subalit sa iyong isip wag iwawaglit
na ako sa iyo ay muling babalik
kapag hindi na kayang tiisin
ang aking pananabik

Hahayaan ko rin madama mo
ang kinis at bango ng kanyang balat
habang pinagmamasdan ko
ang bakas ng ginawa mong sugat

Isang mahabang pagtitiis
ang makita kang nasa kanyang piling
kahit paulit ulit mong sinabing
ang iyong pagmamahal
ay hindi sa kanya mababaling
(itutuloy)

Friday, October 29, 2010

kwik updeyts

Nakakamiss. Nagkahigpitan sa office kaya hindi ko nabibisita ang blog ko. Pagdating ko naman sa umaga sa bahay, pagod na at lahat ng idea na naisip ko kinagabihan ay lumipas na. Nakakapanghinayang ang mga araw na dumadaan na sana'y marami na akong natapos isulat, pero ganunpaman, ano nga bang magagawa ko, mas importante ang trabaho ko. Tsk.

Araw-araw akong nananabik sa pagpasok ng Nobyembre. Sana matupad ang wish ko.

Nakalipat na ako ng team kaya naman sobrang tutok ako sa trabaho ng mga nakaraang linggo. kailangan kong magseryoso para hindi mapagiwanan. nakakastress lang minsan, nakakatunaw ng braincells, info overload. naglabasan sabay sabay ang mga gigantic pimples ko dahil sa stress. nakipagbalikan ako sa ex ko - si marlboro lights. Alam kong muli ko syang iiwanan sa mga darating na araw, pero sa ngayon, kailangan ko pa sya kaya kami muna ulit.

Friday, September 24, 2010

Ang traffic sa C5

Ika-23 ng Setyembre, 2010

"Dalawamput-walong taon akong nag-negosyo ng medical supplies. Mayaman ako dati, maraming pera. Kaso nag-bisyo at nagtiwala sa maling tao. Kunwari mabait, itatakbo lang pala ang pera mo. Ang bilis ubusin ng pera, ang dami kong taong natulungan noon. Maraming lumalapit sakin para mamuhunan. Nagbi-biyahe kami madalas sa mga probinsya para mag-deliver ng mga supplies. Kung naging maingat lang sana ako sa pera at naging matalino, hindi sana ganito ang buhay namin mag-asawa ngayon.

Yung narinig mong kausap ko kanina sa cellphone? Asawa ko yon, nasa nueva ecija, nagbabantay ng maliit na tindahan namin. May kailangan kaming bayaran pero wala siyang mahiraman kaya nag-aalala ako, inaatake pa naman ng kanyang rayuma. Ang hirap ng buhay talaga, pero huli na para magsisi. Milyon-milyon ang naging pera ko noon, pero tingnan mo naman ako ngayon, iilang kaibigan na lang ang natira. Yung kapatid ko sa cebu, contractor ng __, malaki ang kinita niya ng matapos ang project na yon. Siguro hanggang sa magkamatayan kami, hindi na kami magkikita non. Sobrang yaman na niya, hindi na niya ako kailangan. Tsk. Hindi kasi ako naging matalino sa pera e. Kung hindi ako nag-casino, sabong at inom-inom noon, hindi sana ako ganito ngayon. Kung kailan matanda na, saka pa walang pera. Sayang."

- Si Manong Taxi Driver, nagsisintimyento habang stress na stress ako dahil sa punyetang traffic sa c5.

Sunday, September 19, 2010

Nagkataon lang.

Minsan ba nangyari na sa iyo yung iniisip mo yung isang tao tapos bigla siyang magpaparamdam out of the blue? Ang sarap isipin na kaya nangyayari ay dahil iniisip ka rin niya. Pero hindi. Dapat hindi, you must know better. Lahat ng nangyayari ay nagkataon lang. Walang ibig sabihin at hindi mo dapat lagyan ng malisya... yan ang dapat mong isipin kung ayaw mong masaktan.

Monday, September 13, 2010

Istoker

Aaminin ko ba'ng nahulog na ako sa iyo?
Nararapat bang maging tapat
kahit alam ko naman ang isasagot mo?

Paano ba kita sinimulang suyuin ng palihim?
At naisin na kasama mo akong pinanonood
ang mahiwagang takip-silim..

Kailan nga ba ako nagtangkang
bilangin ang mga hakbang papalapit sa iyo?
at sukatin ang distansya ng ating mga puso...

Bakit malalim ang bawat paghinga
habang tinatanaw ang iyong paglakad?
Dahil nga pala -likod mo lang ang kaya kong titigan
at anino mo lang ang kaya kong hagkan...

Sasaluhin kaya ako ng iyong mga bisig
sakali mang tuluyan na akong sa iyoy umibig?
Abot kamay at abot tanaw kita
sadya nga lang mundo nati'y magkaiba.

Kulang ba ang lahat ng kaya kong ialay
para pantayan ang kanyang mga naibigay?
Siguro ay kulang nga.ng talaga.
kaya hindi na ako magtatangka pa.

Maraming akong tanong.
Alam ko rin ang lahat ng sagot.
Pero sa tuwing nakikita kita.
Natututo ang puso kong umasa.
Basta tandaan mo.
Nandito lang ako.
Matiyagang naghihintay sa'yo.


***********
Adlesirc 09.14.2010

Sakaling hindi tayo magtagpo sa ating mga panaginip - Noel Sales Barcelona

Sakali mang hindi tayo magkatagpo
Sa ating mga panagimpan
Ay huwag malumbay ang iyong puso
Sapagkat pagdating ay nabalam lamang.

Huwag isiping ikaw'y nalimutan
Dahil hindi nakasipot sa ating tagpuan
Maaaring hindi pa kapanahunan
ng ating muling pagtitipanan.

At sakaling mapalitan, panaginip na matamis
ng isang bangungot na nakahihindik --
Sa iyong paggising ay huwag gumibik
Sapagkat mapapawi rin ng himalang halik.

Kaya nga sakaling hindi ako dumating
Sa panahong ang bituin ay mapanaginipin
Huwag malulumbay, huwag maninimdim
Sapagkat ang pagtatagpo'y sa puso natin...



Isang kaibigan at tinitingalang tao ang gumawa ng tula bilang sagot sa tulang ginawa ko "at dahil mahal kita". Karangalan ko talaga ang magkaroon ng mga makatang kaibigan at masaya akong kabilang pare-pareho kami ng passion. :) Salamat kay kuya/sir Noel Sales Barcelona para sa tulang ito. Alam ko impromptu nya lang ito ginawa. Ganun kabihasa at makata!