Imelda

Sa kagustuhan niyang makapunta ng sayawan sa bayan, binalewala niya ang banta ng kanyang lola na uulan ng malakas ng gabing iyon. Kahit umaambon at malakas na ang ihip ng hangin ay tumuloy siya sa kanyang lakad. Sigurado siyang tutuloy din naman ang kanyang mga kaibigan kaya't hindi siya nagpapigil sa nagbabantang malakas na ulan.

Halukipkip ang balabal at payong, matiyaga niyang nilakad ang madilim na daanan sa kanilang baryo upang makapunta sa antayan ng jeep papuntang bayan. Ingat na ingat siyang malukot ang kanyang bestida o kayay masira ang lumang luma na niyang sandalyas. Ang buhok nyang mahaba na ngayon ay nakakulot dahil sa maghapon niyang pagsosoot ng rollers. Nakalipstick din siya at pulbos.

Imelda Magtanggol. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya maintindihan kung anong rason ng kanyang ina para pangalanan siyang Imelda. Hindi niya kilala ang kanyang ama, lumaki siya sa poder ng kanyang lola. Ang ina niya ay namatay sa araw ng kanyang debut. Kung tutuusin, langit at lupa ang pagitan nila ng kanyang tokayo - Si Madam Imelda Marcos. Lahat ng bagay na mayron si Madam Imelda ay wala sa kanya. Yaman, ganda, kapangyarihan, edukasyon -lahat wala sa kanya.

Ito ang kauna-unahang pagkakataon na magkakaroon ng sayawan sa bayan nila. Maganda raw kasi ang ekonomiya nila sabi ng kanilang gobernador. Ang sayawan daw na ito ay isang pagdiriwang at pasasalamat sa mayamang anihan, magandang klima at tahimik na bayan.

Ito ang kauna-unahang makakasayaw siya kayat naman ilang linggo niya itong pinanabikan. Talaga namang kinukulang siya ng tulog sa gabi kakapangarap kung sino ang lalaking una niyang makakasayaw sa buong buhay niya. Ang bistida niya ay sariling tahi nya lang gamit ang lumang makina ng kanyang lola. Ang sapatos niya ay ang sapatos na binili sa kanya ng kanyang ina noong ikalabing walong kaarawan niya bilang regalo.

May halong nerbyos rin ang kanyang nararamdaman. Paano kung magbutas lang siya ng bangko gaya ng pagbibiro sa kanya nila Jen? Sa kanilang apat na magbabarkada, siya na lang ang hindi nagkakanobyo. Masyado raw kasi siyang makaluma at pakipot. Dapat daw sabi ni Gina, ay pumayag siyang magpaligaw kay Mike para manlang maranasan niya kung paano ligawan at paano suyuin.

A night of art

A night of art.


Isang exhibit ng baguhang photographer ang naganap kagabi. Ginanap ito sa isang function room na sadyang inayos para magmukhang luma at madilim. Ang artist na kumuha ng mga litratong ito ay nakaupo sa gitna habang tumutugtog ng lumang melodiya sa grand piano.



Lalong lumungkot ang paligid ng saliwan ito ng arkiladong orkestra. Nagmukha itong concert at museum. Talagang maganda ang mga litratong nakasabit sa paligid na may ibat-ibang laki at estilo ng frames.


Para sa isang baguhang artist, ang pageexhibit na tulad nito ay isang pagsusugal. Hindi siya sikat at hindi tiyak kung mabebenta ba ang mga litratong iyon.


Hindi naman ako mahilig sa mga exhibit lalo na sa arts. Na-curious lang ako ng marinig ko ang tunog ng piano kaya pumasok ako sa silid ng hotel na iyon na tinutuluyan ko.


Sa di malamang kadahilanan, hindi na naman ako makatulog katulad kagabi pagkagaling sa exhibit. Waring naririnig ko pa rin ang napakalungkot na musikang nagmumula sa piano. Tinititigan ko ang litratong binili ko sa exhibit na ngayon ay nakasabit na sa dingding ng kwarto. Ang litratong napili ko - isang babaeng nakatayo sa isang tulay na nakatingin sa ilog habang may namamangka. Ito ang pinili ko dahil mahilig akong mamangka.


Parang nahipnotismo ako ng musika ng grand piano. Kahit anong gawin ko ay hindi ako makatulog.

kwikapdeyts

Inspite of all the efforts, late pa rin akong dumating sa office. 7:00 ang simula ng meeting. Alas kuwatro pa lang ng hapon gising na ako. Hindi na ako kumain sa bahay (wala pa rin namang luto) at nag take out na lang ako ng food from jabi. Ang hirap pa mag abang ng taxi sa Paseo. Ironic talaga. Kahit anong effort ang gawin mo, late pa rin. Naalala ko tuloy nung morning shift pa ako na lagi ako cry baby sa byahe dahil napaka-traffic sa EDSA sa araw araw na ginawa ng Diyos.


Nakakatawa yung kapitbahay naming barbero. Nanghiram siya ng gunting sa kapatid ko (which is mine) dahil may gugupitan daw siya!


Kaninang umaga, I had breakfast with someone. Naglabas ng sama ng loob tungkol sa jowa niya. Sa sobrang kasamaan ng lover niya, nahawa ako sa galit. Kung pwede ko lang ikwento dito ng detalye, malamang lahat ng makakabasa nitong blog ko ay magagalit din don. Promise! Kaya sa tuwing makikita ko o makakasalubong ngayon dito sa opisina yung taong yon, umaakyat sa ulo ang lahat ng dugo ko at gusto kong sugurin at saktan to the max para magtino!


Had dinner in a resto near the office with team mates. Sobrang busog. Ang saya ng pagkanta ng mga crew sa dalawang birthday celebrants. Haha! Ang kulet talaga!

Mga taxi driver na mandaraya!

Ayoko sa lahat ng iniisahan ako ng kapwa ko. Male-late na ako kagabi at umuulan pa kaya napilitan ako mag taxi ulit. Ang bwisit na driver may daya yung metro! Lintik na matanda yon! Normally, from Global hanggang sa amin ay 185 pesos lang pero, putakte, inabot kagabi ng 230. Sobrang asar talaga pero wala akong magawa. Bakit ba ganyan ang karamihan ng mga taxi? Makarma sana kayong lahat dahil sa panlalamang ninyo sa kapwa nyo! Leche kayo!

Me says

Don't stress yourself by trying to find something admirable about someone you didn't really like since the very first day you met him/her. Its a waste of time digging up reasons to compliment someone who possesses nothing that but an ass full of shit or a heart that beats only to pump blood.

I Like!

I have always loved taking pictures. This passion is expensive and I never had the chance to cultivate this art except when I was in high school where photography class is part of our curriculum.
Right now, I have one item on my mind. Im want to buy one hopefully before the year ends. It is user friendly (as I read) and by far the cheapest Ive seen in the market.

As sure as I'm standing here

Sometimes I look at you

Sad and so beautiful

Young and alone

And so far from home

Much too much for you

Much too soon

Empty eyes gazin' at the moon

As sure as I'm standing here

You'll never have to be afraid

As sure as I'm standing here

I'll try and help you find your way

Oh I swear, as sure as I'm standing here

You'll never need to be alone

You've got my word

As sure as I'm standing here

Sometimes I look at you

Sleepin' like a baby

Your hair combed with sunlight

Full of sweet days

You say nothin' matters

Say you know how it is

Did you think it would be like this?

But sure as standing here

You'll never have to be afraid

As sure as I'm standing here

I'll try and help you find your way

Oh I swear, as sure as I'm standing here

You'll never need to be alone

You've got my word

As sure as I'm standing here

Oh I swear as sure as I'm standing here

Barry Manilow

Genie where are you?

I want to have a vacation. I dont want an expensive one. I dont want big amusement parks or buildings or europe right now. I just want a house like that one in "Something's gotta give" movie or the one in "Nights in Rodanthe".


If only a genie will appear in front of me just by rubbing my stupid coffee mug, I will wish for a week of vacation. Maybe in Baguio or somewhere close to nature. Just like the Forks Town of Washington State in the movie Twilight. I love Nature. It helps me relax.


I want a vacation house with big windows overlooking a lake or a sea. I want big beds with white sheets and antique wood furnitures. I want to eat veggies and fruits while having a picnic. I want to sleep at night after watching a classic movie. I want to wake up in the morning and take a walk in the streets full of trees and grass and flowers.... I want a country home or a house near the beach.

Genie, where are you?

Gone For Good - The Shins

Untie me, I've said no vows

The train is getting way too loud

I gotta leave here my girl

Get on with my lonely life

Just leave the ring on the rail

For the wheels to nullify

Until this turn in my head

I let you stay and you paid no rent

I spent twelve long months on the lam

That's enough sitting on the fence

For the fear of breaking dams

I'd find a fatal flaw

In the logic of love

And go out of my head

You love a sinking stone

That'll never elope

So get used to the lonesome

Girl, you must atone some

Don't leave me no phone number there

It took me all of a year

To put the poison pill to your ear

But now I stand on honest ground, on honest ground

You want to fight for this love

But honey you cannot wrestle a dove

So baby it's clear

You want to jump and dance

But you sat on your hands

And lost your only chance

Go back to your hometown

Get your feet on the ground

And stop floating around

I found a fatal flaw

In the logic of love

And went out of my head

You love a sinking stone

That'll never elope

So get used to used to the lonesome

Girl, you must atone some

Don't leave me no phone number there

Ang Background Music Ko.

Alam mo ba ang kantang KOKOMO ng The Beach Boys? Inilabas ang kantang ito noong 1988. Classic. Nag number 1 ito sa billboard noon Nov 5 1988. Masaya ang awiting ito kaya naman ng marining ko ito sa office pag upo ko pa lang ay natuwa ako at sumabay pa ako (fan din kasi ako ng mga old songs.)


Pero ang marinig ito ng limang beses sa loob lamang ng apat na oras habang nagtatrabaho ay hindi nakakatuwa. At kahit gusto ko ang kantang ito, parang gusto nang sumabog ng tenga ko. Ano pa kaya ang mangyayari sa susunod na limang oras pa habang nandito ako sa office?

Isama pa ang mga kantang Copacabana, Tide is High at Surfin USA. ;p Tinatawanan ko lang kahit masakit na ang ulo ko. Kailangan pa rin naman ng salitang "pakikisama" kahit saang lugar.